Ο μεγάλος προβληματισμός του Μαρτίνς πρέπει να είναι ο “ευρωπαίος” Ολυμπιακός…

Μπορεί ο Ολυμπιακός να έπαιζε με αδύναμο αντίπαλο εχθές, όπως η Ντουντελάνζ, αλλά αυτό δεν αναιρεί πως η απόδοση των παικτών και γενικότερα της ομάδας ήταν εντυπωσιακή σχεδόν σε όλο το 90λεπτο. Ωστόσο, επειδή ο τίτλος μπορεί να έχει πολλές αναγνώσεις, εγω θέλω να σταθώ σε μία και μοναδική. 

Ο καθένας με “γυμνό” μάτι θα έχει παρατηρήσει πως σε αυτά τα τρία ευρωπαϊκά ματς, ο Ολυμπιακός έδειξε εντελώς διαφορετικό πρόσωπο απ’ ότι στο εγχώριο πρωτάθλημα. Οι λόγοι μπορεί να είναι πολλοί και διαφορετικοί. Όμως, ανεξαρτήτως αποτελέσματος, στο τέλος κάθε αγώνα, μπορείς να πεις πως έπαιξαν αυτό που μπορούσαν και η εικόνα ήταν άκρως θετική.

Ο Κούτρης δείχνει πανέτοιμος να διεκδικήσει επάξια πια θέση στην ενδεκάδα, όπως και ο Σισέ, ο οποίος έχει όλο το πακέτο.Πειθαρχία, συγκέντρωση και καθοδήγηση θέλει.  Ανεβάζει επίπεδο την άμυνα, όταν αγωνίζεται και βγάζει το μάξιμουμ απόδοσης του.

Επίσης, όση κριτική και να έχει δεχθεί ο Μπουχαλάκης, η αλήθεια είναι πως όταν αγωνίζεται, ο Ολυμπιακός “κερδίζει” σε ύψος, χάνει σε ταχύτητα, αλλά το σημαντικότερο επίσης είναι πως και ο Καμαρά, έχοντας στο πλάι του τον Κρητικό χαφ, είναι ακόμη καλύτερος.

Δε είναι αναγκαίο να παίζουν πάντα οι πιο ποιοτικοί παίχτες, αλλά αυτοί, οι οποίοι έχουν χημεία μεταξύ τους. Έτσι, δένει μια ομάδα.

Θα τελειώσω με έναν προβληματισμό, ο οποίος δεν αντικατοπτρίζει απαραίτητα τους παίχτες που ανέφερα, αλλά αναφέρομαι σε γενικό βαθμό. Μήπως πρέπει ο Μαρτίνς να επαναπροσδιορίσει τα πλάνα του για την αρχική ενδεκάδα; Μήπως πρέπει να μπουν στην εξίσωση παίχτες, οι οποίοι είναι σα το θηρίο στο κλουβί; Και δεν είναι ένας…