Το σουτ του Γιουσούφ Γιαζίτσι στο 93΄με το αριστερό δεν μοιάζει να είναι πάρα πολύ δυνατό – το λέω με το μάτι. Αλλά είναι καλοζυγισμένο, γρήγορο και από πολύ μακριά. Η ενέργεια δείχνει ποδοσφαιριστή που έχει εμπιστοσύνη στα πόδια του. Και γιατί να μην έχει; Ο Γιαζίτζι δεν είναι πιτσιρικάς που θα παλέψει για την θέση του βασικού και το μυαλό του πρέπει να είναι στην πάσα, έχει υπάρξει μεταξύ των MVP του γαλλικού πρωταθλήματος σε ένα τίτλο που κατέκτησε η Λιλ κόντρα στην ανίκητη Παρί, παραμένει ο ποδοσφαιριστής που η Τραμπζονσπόρ πούλησε πιο ακριβά στην ιστορία της: το 2019 πήρε για αυτόν από την Λιλ 19 εκατ ευρώ. Προφανώς ο τραυματισμός τον πήγε πίσω. Αλλά δεν ξέχασε την μπάλα. και η προσωπικότητα δεν διδάσκεται: αν την έχεις δοκιμάζεις και από μακριά, ακόμα και στο 93΄, γιατί πιστεύει στον εαυτό σου.
Δεν μου προκύπτει πως στον Ολυμπιακό υπάρχει κάποια ιδιαίτερη λατρεία για τον Τούρκο. Εχει πολύ μεγάλο συμβόλαιο, δεν μοιάζει παίκτης Μεντιλίμπαρ (δηλαδή από αυτούς που κυνηγάνε ανελέητα και προσπαθούν να πάνε γρήγορα την μπάλα μπροστά), στα φιλικά ο Βάσκος τον έβαζε και φορ, που για τις συνήθεις και το παιγνίδι του Γιαζιτζί αυτό μοιάζει καψόνι. Και στο χθεσινό ματς ο Μεντιλίμπαρ άργησε πολύ να τον χρησιμοποιήσει: μόλις στο 81΄τον έβαλε κι αυτό γιατί ο φιλότιμος Πνευμονίδης, ο μόνος από τους κυνηγούς που στο πρώτο ημίχρονο προσπαθούσε να παίξει κανονικό ποδόσφαιρο, μετά το 70΄είχε κουραστεί. Γενικά ο Μεντιλίμπαρ πήρε αρκετά από τις αλλαγές του. Ο Ζέλσον υπενθύμισε ότι πέρυσι ήταν ο μοναδικός εξτρέμ που έδωσε πράγματα σε μια ομάδα που όταν βρίσκει μια κλειστή άμυνα γεμίζει τόσο πολύ ώστε τα εξτρέμ μοιάζουν χωρίς ρόλο: ο καθένας μπορεί να σεντράρει όλο το βράδυ. Ο Νασιμέντο πασάροντας γρήγορα έδωσε κάποιο ρυθμό στο τελευταίο 25λεπτο του ματς: οι δυο τους συνεργάζονται στη φάση του 2-0 που πετυχαίνει από ασίστ του Πορτογάλου ο ΕλΚαμπί στο 97΄- ο Μαροκινός σε μια μάλλον μέτρια βραδιά του σκοράρει δυο φορές, απλά το πρώτο του γκολ στο 51΄ακυρώθηκε από το VAR ως οφσάιντ. Αν αυτό είχε μετρήσει, η αν το γλυκό σουτ του Τσικίνιο δεν είχε καταλήξει στο δοκάρι στο 73΄η επικράτηση του Ολυμπιακού θα ήταν πιο εύκολη, ωστόσο το ματς θύμισε πως το περσινό ζήτημα της δυσκολίας απέναντι σε κλειστή άμυνα παραμένει. Το ελαφρυντικό της απουσίας των Καμπελά, Στρεφέτσα και Γιάρεμτσουκ είναι σημαντικό, όσο και το γεγονός ότι το ματς ήταν το πρώτο επίσημο κι έγινε σε ένα άδειο και κρύο γήπεδο, ωστόσο το πρόβλημα γεννιέται κυρίως από τον τρόπο: ειδικά στο πρώτο ημίχρονο η αναζήτηση της σέντρας προκαλεί μια ατελείωτη κούραση. Ισως ο Ολυμπιακός είναι τυχερός γιατί κέρδισε όπως κέρδισε. Δύσκολα θα δεχτούν όσοι παίρνουν αποφάσεις πως χρειάζονται παίκτες με προσωπικότητα κι όχι απλώς ταλαντούχοι μικροί (σε όλες τις θέσεις), αλλά ίσως μείνει τελικά κι αποκτήσει και ρόλο ο Γιαζιτζί που αγαπάει το απρόβλεπτο σε μια ομάδα που κανόνας είναι να γίνονται σωστά τα απολύτως προβλεπόμενα.
