Η μητέρα του πρώην γκαρντ του Ολυμπιακού και νυν των Τζαζ, έγραψε ένα γράμμα με αφορμή την δολοφονία του Τζορτζ Φλόιντ.
Ο Γουίλιαμς-Γκος δημοσίευσε μέσω του twitter το σχετικό γράμμα, αναφέροντας χαρακτηριστικά πως η μητέρα του, είναι ο ήρωας του.
Το άρθρο της μητέρας του:
«Πριν από είκοσι χρόνια, ως λευκή γυναίκα που παντρευόταν έναν Αφροαμερικανό πρώην μέλος της πολεμικής αεροπορία, δεν πίστευα ποτέ ότι θα έχω θέση το πρώτο τραπέζι των προσβλητικών πράξεων που λυμαίνονται αυτή την κοινωνία σε καθημερινή βάση.
Μαζί παρακολουθήσαμε αμέτρητες περιπτώσεις δολοφονιών μαύρων πολιτών, με βαθύ φόβο και θυμό. Εγώ, από την άλλη, χωρίς καμία ελπίδα. Ενώ θα μπορούσαμε να συζητήσουμε αυτές τις τρομακτικές ενέργειες, δεν θα μπορούσα ποτέ να καταλάβω πλήρως τι είχε να αντιμετωπίσει επί καθημερινής βάσης ο άντρας μου: τα στερεότυπα, την μεγαλύτερη… άνεση που έπρεπε να δίνει σε κάποιους άλλους ανθρώπους για να μπορέσει να κρατήσει τη δουλειά του, τα σχόλια πίσω από την πλάτη του όταν ήταν προπονητής, ή την αστυνομική παρενόχληση.
Η μητέρα μου μου έλεγε πάντα πως είναι δουλειά των ανδρών να συμπαραστέκονται στις γυναίκες, είναι δουλειά των ετεροφυλόφιλων ανθρώπων να συμπαραστέκονται στους ομοφυλόφιλους, και των άσπρων ανθρώπων να συμπαραστέκονται στους έγχρωμους. Από την στιγμή που έγινα μέλος της κοινωνίας του άντρα ου, αυτό έκανα. Έκανα αποστολή μου να ενημερώσω όσο το δυνατόν περισσότερα άτομα για την αληθινή αδικία που λαμβάνει χώρα στις έγχρωμες κοινωνίες. Αυτή είναι η έκκληση που κάνω σε άλλους λευκούς ανθρώπους, για να κάνουν το ίδιο. Καθώς γράφω την εμπειρία μου ως λευκή που περικλείεται από προνόμια, καταγράφω ακόμη τον φόβο που έχω για τη δική μου “μαύρη” και “καφέ” οικογένεια.
Η έμφυτη δυσπιστία του άντρα μου για την αστυνομία έγινε λίγο περισσότερο… προσωπική, όσο μεγάλωνα το “καφέ” παιδί μας. Είχα την ευλογία να έχω ένα παιδί από τον πρώτο γάμο του άντρα μου και ακόμη ένα, που κάναμε μαζί. Σε αυτό το σημείο, ήξερα ότι για να βοηθήσω την οικογένειά μου, έπρεπε να είμαι αυτή που θα μιλάει για την αλλαγή, γιατί ως το μοναδικό λευκό άτομο στη βιολογική μου οικογένεια, ήμουν αυτή που θα έπρεπε να ασχοληθώ με τα στερεότυπα.
Ή να έρχομαι αντιμέτωπη με ανθρώπους, όταν άκουγα τα απαράδεκτα σχόλια που έκαναν για τους έγχρωμους ανθρώπους. Ήμουν αυτή που έπρεπε να σιγουρευτώ ότι τα παιδιά μου δεν θα έχουν προβλήματα στα σχολεία που βρίσκονται κατά βάση λευκά παιδιά, για πράγματα που τα λευκά παιδιά δεν αντιμετωπίζουν κανένα θέμα. Ήταν δουλειά μου όταν άκουγα ρατσιστικά σχόλια στο γυμναστήριο, να γυρίσω και να πω στους ανθρώπους ότι ακούγονταν σαν ρατσιστές και έπρεπε να τους καταδείξω γιατί αυτό που έλεγαν δεν ήταν αποδεκτό. Πολύ εύκολα, συνειδητοποίησα όταν τα παιδιά μου ήταν μικρά πως ήταν δουλειά μου ως λευκή γυναίκα να μιλάω και να υπερασπίζομαι την “καφέ” οικογένειά μου. Δεν ήταν δουλειά της οικογένειάς μου να υπερασπίζεται τον εαυτό της.
Πρόσφατα ο γιος μου πήγε στο ΝΒΑ. Όταν ο γιος μου έπαιξε επαγγελματικό μπάσκετ δέχτηκα πληθώρα ρατσιστικών σχολίων να με συγχαίρουν που ένας λευκός θα αγωνιζόταν σε ένα άθλημα που κυρίως συμμετέχουν μαύροι. Διακινδύνευα πολλές φορές τη δουλειά μου, αντιμετωπίζοντας ανθρώπους για ρατσιστικά σχόλια που έκαναν, αλλά δεν μπορούσα να μένω σιωπηλή. Όταν αγωνίστηκε στο Final Four του NCAA με το Gonzanga της σεζόν 2016-17 υπήρχαν άνθρωποι που έκαναν σχόλια για το ότι ήταν “διαφορετικός”. Και πάλι, έπρεπε να αντιμετωπίσω εκείνους τους ανθρώπους που έκαναν σχόλια μπροστά μου καθιστώντας σαφές ότι αυτό που έλεγαν ήταν ρατσιστικό».
