Τι δεκαήμερο συναισθημάτων ήταν αυτό που ζήσαμε πάλι. Τον ατέλειωτο είχε, η αίσθηση που δημιούργησε η σειρά με τη Ρεάλ Μαδρίτης κυριολεκτικά δεν είχε να ζηλέψει σε τίποτα από μία αναμέτρηση σε Final Four.
Από τη μία το κύρος και η ιστορία των δύο οργανισμών και από την άλλη η προσωπικότητα και το ταλέντο των παικτών, όπως και των προπονητών στην άκρη του πάγκου.
Ο Ολυμπιακός τα κατάφερε και θα είναι για ακόμη μία φορά πιστός στο ραντεβού του. Δεν λαμβάνω ποτέ τίποτα ως δεδομένο και εν προκειμένω η παρουσία των Πειραιωτών στη μεγαλύτερη σκηνή του ευρωπαϊκού μπάσκετ, αποτελεί μία επιβράβευση και συνάμα επιβεβαίωση της δουλειάς που γίνεται στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας.
Σαφέστατα όμως η πρόκριση στο Άμπου Ντάμπι δεν μπορεί να πανηγυριστεί το ίδιο όπως το 2022, όταν η ομάδα επέστρεψε στην ελίτ μετά από μία πολύ δύσκολη τριετία. Άπαντες στον οργανισμό διψούν για να πιούν νερό από την υψηλότερη πηγή του.
Υπάρχει όμως κάποια συνταγή που οδηγεί δεδομένα στο τρόπαιο; Φυσικά και όχι, ειδικά από τη στιγμή που ο θεσμός του Final Four βρίσκεται σε ισχύ. Για αυτό ακριβώς όταν ξεκινάει η σεζόν ο στόχος πρέπει να είναι η παρουσία εκεί.
Το τι συμβαίνει σε αυτό το τετραήμερο είναι μία άλλη συζήτηση. Πρόκειται για μία ασύγκριτη εμπειρία όπου κυριολεκτικά στον εκάστοτε τόπο που διεξάγεται συναθροίζεται η αφάν γκατέ του αθλήματος και όχι μόνο.
Συνιστώ ανεπιφύλακτα σε όλους να ζήσουν αυτή την εμπειρία, ακόμη και αν η ομάδα τους δεν προκριθεί, επειδή μάλιστα θα μου πείτε ότι είμαι δημοσιογράφος και το λέω ελαφρά τη καρδία. Απαντώ ότι έχω ταξιδέψει στο Μιλάνο το 2014 ακριβώς για αυτό τον λόγο με εισιτήριο και ανάμεσα σε οπαδούς της Μακάμπι.
Ο Ολυμπιακός πήρε λοιπόν τη πρόκριση, ακόμη και αν επέτρεψε στον κακό του εαυτό να εμφανιστεί. Το ταβάνι των Πειραιωτών δεν το έχουμε δει όμως, παρά μόνο ψήγματα των δυνατοτήτων τους. Βέβαια καμία ομάδα δεν παίζει μόνη της. Η Ρεάλ έχει ένα άρτια καταρτισμένο επιτελείο και πολύ ικανούς και έμπειρους παίκτες που μπορούν να υπηρετήσουν το εκάστοτε πλάνο που σχεδιάζουν οι προπονητές τους.
Αποτελεί ευχάριστο ότι ο Ολυμπιακός κατάφερε να ανταπεξέλθει στο εμπόδιο της Ρεάλ και έμεινα απόλυτα ικανοποιημένος από το πόσο δυνατοί πνευματικά ήταν οι «ερυθρόλευκοι», σε στιγμές που τα πράγματα δεν πήγαιναν καλά.
Ακόμη στο τρίτο παιχνίδι της σειράς χωρίς τον πιο επιδραστικό του παίκτη ο Ολυμπιακός έφτασε τη Ρεάλ στα όρια της για να κερδίσει, ενώ θα μπορούσε με μεγαλύτερη προσοχή να τα καταφέρει χωρίς να πάμε στο έξτρα ματς.
Με προβλημάτισε ότι από το τρίποντο και φάουλ του Παπανικολάου, ο Ολυμπιακός σκόραρε μόνο μία φορά και αυτή ήταν με το τρίποντο του Βεζένκοφ από μία χαλασμένη επίθεση. Επί της ουσίας λοιπόν οι Πειραιώτες για έξι λεπτά, πέτυχαν μόνο ένα καλάθι. Βέβαια η Ρεάλ έπαιζε άμυνα στα όρια του φάουλ σε αυτό το σημείο της αναμέτρησης, θέλοντας να μείνει ζωντανή με κάθε τρόπο.
Θεωρώ ότι θα πρέπει οι Πειραιώτες να είναι πιο ψύχραιμοι σε τέτοιες στιγμές και να σκέφτονται πιο καθαρά. Δεν θέλω επ’ουδενί να δω λάθη σε επαναφορά ή να παίρνουν τη μπάλα οι αντίπαλοι μέσα από τα χέρια των παικτών.
Ο Εβάν Φουρνιέ απέδειξε το πόσο μεγάλη βαρύτητα έχει μέσα στην ομάδα βρισκόμενος μόλις κάτι μήνες σε αυτή. Βοήθησε πάρα πολύ στο πρώτο ημίχρονο όταν ο Ολυμπιακός δυσκολευόταν να βρει σκορ, ενώ μπήκε το ίδιο συγκεντρωμένος στο δεύτερο μέρος δίνοντας τον τόνο και κερδίζοντας το τέταρτο φάουλ του Ταβάρες.
Ο Νίκολα Μιλουτίνοφ επίσης έκανε τεράστια δουλειά. Δεν είναι μόνο τα καλάθια του και το γεγονός ότι έβαζε τα σουτάκια που έβρισκε από μέση απόσταση αλλά ότι πάντοτε είχε εξαιρετική θέση για το ριμπάουντ τομέας που η ομάδα πονάει αλλά και το ότι ανανέωσε πολλές κατοχές.
Ο Κώστας Παπανικολάου αυτός είναι. Λατρεύει να διαψεύδει, συμπεριλαμβάνομαι μάλιστα σε αυτούς που αμφέβαλλαν για το πόσο μπορούσε να αποδειχθεί κομβικός στη σειρά. Ακόμη και στο ημίχρονο του 4ου ματς υπέθετα ότι θα βλέπαμε πολύ περισσότερο τον Πίτερς στη θέση του. Ο αρχηγός όμως βγήκε μπροστά και βρήκε τον τρόπο να ηγηθεί με μεγάλα σουτ που συμπλήρωναν την φοβερή του παρουσία αμυντικά. Ανατριχιαστικός ήταν και ο πανηγυρισμός του ή ακόμη καλύτερα το ξέσπασμα του.
Ο Σάσα Βεζένκοφ έκανε απίστευτα ώριμη σειρά, ήταν αλτρουιστής, πάσαρε τη μπάλα και εμπιστεύτηκε τους συμπαίκτες του, άφησε το παιχνίδι να έρθει σε αυτόν ομαλά και δεν επιδίωξε να ξεφύγει από την πεπατημένη.
Για όλους μπορώ να αναφερθώ, δεν υπήρξε παίκτης που δεν πρόσφερε, με εξαίρεση τον Μακκίσικ που δεν έκανε καλή σειρά. Ο Αμερικανός όμως βρισκόμενος χρόνια στην ομάδα, εκτιμώ ότι θα βρει τρόπο να γυρίσει τη κατάσταση και να δώσει πράγματα στην ομάδα.
Έχουμε ακόμη μπροστά μας τρεις εβδομάδες για τη μεγάλη γιορτή και σε αυτό το χρονικό διάστημα έχουμε και τα πλέι οφ του ελληνικού πρωταθλήματος, με τον Ολυμπιακό να αντιμετωπίζει την ΑΕΚ.
Η Ένωση είναι μία πολύ ισχυρή αντίπαλος, η ιδανική θα έλεγα για να κρατήσει άπαντες σε ετοιμότητα για το πιο καθοριστικό κομμάτι της χρονιάς.
Το ΣΕΦ θα πρέπει να γεμίσει, ειδικά στο 1ο παιχνίδι της σειράς και το γεγονός ότι θα προηγηθεί του ποδοσφαιρικού ντέρμπι με τον ΠΑΟΚ δημιουργεί μία καλή ευκαιρία για να βαφτεί ερυθρόλευκη μία Κυριακή.
Βγαίνουν στη κυκλοφορία και τα διαρκείας, πιο νωρίς από κάθε άλλη χρονιά. Τις τελευταίες σεζόν ο κόσμος σπεύδει για να προμηθευτεί την ετήσια κάρτα, ενώ το ποσοστό προσέλευσης στην Ευρωλίγκα αγγίζει το 95%, πιστεύω ότι σταδιακά θα αυξηθεί και το αντίστοιχο ποσοστό των εγχώριων ματς στο ΣΕΦ.
Υ.Γ Καλοκαιριάζει και ακόμη κ. Υπουργέ περιμένουμε να δούμε τι θα γίνει με το ΣΕΦ….
