Δυστυχώς ή ευτυχώς στον πρωταθλητισμό τα πάντα και όλοι κρίνονται εκ του αποτελέσματος και αναφερόμενος στην αγαπημένη μας καλαθόσφαιρα, το διάστημα Μαΐου – Ιουνίου.
Δεν γνωρίζω όπως κανείς και άλλος το ποιος θα κάνει ευτυχισμένο καλοκαίρι, ωστόσο υπάρχει άνθρωπος που έχει σώας τας φρένας και δεν χαίρεται τον Ολυμπιακό του Γιώργου Μπαρτζώκα;
Οι Πειραιώτες όπως έχω ξαναγράψει εκτιμώ ότι απέχουν αρκετά από το ταβάνι τους, το οποίο όμως έχουμε εικόνα για το ποιο μπορεί να είναι, καθώς έχουμε δείγματα γραφής του σε μεμονωμένα παιχνίδια.
Ο Ολυμπιακός πραγματοποίησε μία επιβλητική εβδομάδα μακριά από τον Πειραιά απέναντι σε δύο πολύ ταλαντούχες ομάδες που αμφότερες καιγόντουσαν για το ροζ φύλλο αγώνα.
Η πλειοψηφία του κόσμου παρά την πίστη που τρέφει για την ομάδα, δεν θα πόνταρε τα λεφτά της στο 2/2, αφενός γιατί οι απουσίες ήταν κομβικές και αφετέρου επειδή δύο ταξίδια σε 72 ώρες αδειάζουν τις μπαταρίες.
Αν λάβουμε υπόψη και ότι πρώτη αντίπαλος χρονικά ήταν η διαολεμένη και αχαλίνωτη Παρί του Σορτς που παίζει μία ταχύτητα πάνω από τον καθένα χτυπώντας συνεχώς στα πρώτα 8 δευτερόλεπτα του 24αριού, το «επίτευγμα» γίνεται πιο σημαντικό.
Το εντυπωσιακότερο σε ότι έχει να κάνει με το ματς της Τετάρτης αφορά το ότι οι ερυθρόλευκοι δεν επιδίωξαν να κατεβάσουν το τέμπο, ούτε να διαφοροποιήσουν το παιχνίδι τους. Ίσα-ίσα βρήκαν εύφορο για να δείξουν ότι μπορούν να παίξουν ακόμη καλύτερα στο ανοιχτό γήπεδο και φυσικά όταν ο Σάσα Βεζένκοφ μπαίνει στη ζώνη του λυκόφωτος οι Πειραιώτες μοιάζουν να οδηγούν supercar στη πίστα της Μόντσα.
Ο Ολυμπιακός απέναντι στους Παριζιάνους επιδίωξε να απομονώσει τον Σορτς από τους υπόλοιπους συμπαίκτες του και τα κατάφερε, χάρις και στην εξαιρετική άμυνα των ψηλών του που τον ανάγκασαν σε κακές επιλογές. Όποτε ήταν μέσα στο παρκέ ο Αμερικανός το τεχνικό επιτελείο των Πειραιωτών είχε επιλέξει να τον αντιμετωπίσει με την άμυνα καθρέφτη. Δηλαδή ο παίκτης που τον μάρκαρε είχε αποκλειστικά τη προσοχή του πάνω σε αυτόν χωρίς να δίνει βοήθειες, ακολουθώντας τον παντού.
Αυτό τον κούρασε και του πείραξε τον εγκέφαλο, αφού δεν οργάνωνε καλά το παιχνίδι οδηγώντας τις επιθέσεις της ομάδας του σε κακές επιλογές. Ταυτόχρονα ο Ολυμπιακός τον σημάδευε ανελέητα στην επίθεση, ακόμη και ο Λαρεντζάκης του έβαλε 10 πόντους σε χρόνο dt παίζοντας παράλληλα και με τη ψυχολογία του.
Από την άλλη στη Βαρκελώνη παρόντι το Λιοντάρι είχε παλέψει με την ύαινα 48 ώρες προηγουμένως δεν μάσησε και κατέβηκε στο παρκέ του Παλάου Μπλαουγκράνα φρέσκος έχοντας καθαρίσει τις πληγές και το μυαλό του.
Οι Πειραιώτες με εξαίρεση τα πρώτα λεπτά της τρίτης περιόδου δεν έχασαν τον έλεγχο της αναμέτρησης σε ένα διαφορετικό στυλ μπάσκετ που απαιτούσε πολύ περισσότερο διάβασμα και υπομονή. Η οποία μάλιστα όπως αποδείχθηκε στη τελευταία επίθεση υπήρξε στο 100%.
Υπομονή δεν σημαίνει αργό μπάσκετ ή τράβηγμα χειρόφρενου, αντιθέτως μεταφράζεται σε πίστη στο πλάνο ώστε να βρεθεί τρωτό σημείο στην αντίπαλη άμυνα για να χτυπήσεις.
Στην άμυνα υπήρξαν προβλήματα που φανερώθηκαν από τον Μέτου που αποτελεί ένα πολύ καλό μπασκετμπολίστα με εμπειρία από το ΝΒΑ. Αλλά δεν ήταν μόνο αυτός καλός από τη Μπαρτσελόνα η οποία πραγματικά έκανε εξαιρετικό ματς και θα μπορούσε με την απόδοση που είχε να κερδίσει όλες τις ομάδες. Απλώς ο Ολυμπιακός όταν είναι συγκεντρωμένος μοιάζει με καλά λαδομένη μηχανή που μπορεί να αντέξει 40 αγωνιστικά λεπτά σε υψηλές στροφές.
Πολύ όμορφο μπάσκετ από τους Πειραιώτες με πλουραλισμό και καθόλου προβλεψιμότητα. Ακόμη και στη τελευταία επίθεση η μπάλα πέρασε από τέσσερις παίκτες και δεν ήταν μία μονότονη κατάσταση που ο Φουρνιέ πήρε τη μπάλα από την επαναφορά καρουμπαλιάζοντας τη μέχρι το τελευταίο second τραβώντας ένα απονενοημένο σουτ.
Χάρηκα πολύ για τον Νάιτζελ Γουίλιαμς-Γκος γιατί εκμεταλλεύτηκε τη κατάσταση που δημιουργήθηκε από τη λειψανδρία στα γκαρντς και βγήκε μπροστά αποδεικνύοντας ότι παίζοντας δίπλα σε προικισμένους παίκτες όπως ο Φουρνιέ και ο Βεζένκοφ γίνεται ακόμη περισσότερο αποδοτικός και επικίνδυνος όταν κλείνει ο αγώνας. Ειδικά στη Βαρκελώνη με δικούς του καθοριστικούς πόντους κράτησε το προβάδισμα σε ερυθρόλευκα χέρια όταν έκλεινε το ματς και μοναδική του παραφωνία ήταν εκείνο το ερμπολ που μάζεψε ο Βεζένκοφ βάζοντας καλάθι πετώντας τη μπάλα από τη τσέπη του.
Πλέον αν δεν γίνουν τα απίθανα επιστημονικής φαντασίας σενάρια πραγματικότητα ο Ολυμπιακός θα πετύχει τον ουσιαστικό στόχο των 34ων αγωνιστικών που δεν είναι άλλος από την κατάληψη μίας εκ των πρώτων τεσσάρων θέσεων της βαθμολογίας που φέρνει το πλεονέκτημα της έδρας στα πλέιοφ.
Από εκεί και έπειτα το ίδιο πιθανό είναι να βρίσκεται και στη πρώτη δυάδα, όμως αυτό είναι δευτερευούσης σημασίας. Από εκεί και μετά το κοντέρ μηδενίζει και η ιστορία γράφεται με καινούργιο μελάνι.
Έρχεται και το Κύπελλο στη Κρήτη, με τον Ολυμπιακό να έχει χτίσει μία καλή παράδοση στο Ηράκλειο έχοντας τρεις συνεχόμενες κατακτήσεις. Κάθε τίτλος είναι σημαντικός και θεωρεί μεγάλη ανοησία την υποτίμηση του. Οι Πειραιώτες ειδικά εφέτος που συμπληρώνουν ένα αιώνα ζωής οφείλουν να γυρίσουν στον Πειραιά με τη κούπα.
Η κατάκτηση της θα φέρει επιπροσθέτως και ηρεμία μέχρι τα πλέι οφ αλλά και αυτοπεποίθηση, καθώς θα πρόκειται για ακόμη μία επικράτηση σε τελικό κόντρα στους πράσινους.
Φυσικά για να φτάσουμε στη Κυριακή προηγούνται και δύο αναμετρήσεις του προημιτελικού και του ημιτελικού, όπου θα πρέπει όλοι να είναι σε ετοιμότητα για να μη χρειαστεί το βαρύ πυροβολικό να παίξει αρκετό χρόνο.
Υ.Γ Μετά από καιρό ο Ντόρσεϊ φώναξε παρών κυρίως γιατί έβγαλε διάθεση να προσφέρει σε όλους τους τομείς της αναμέτρησης με τον ΠΑΟΚ και στη Κρήτη θα είναι μία μεγάλη ευκαιρία για εκείνον να επανέλθει στο προσκήνιο των επιλογών του κόουτς, Το έκανε στη Ρόδο και είναι αποδεδειγμένο πως μπορεί να το πράξει ξανά.
