Όταν μαθαίνεις από τους καλύτερους

Ο Ολυμπιακός κόντρα στον Άρη, παρά τις πολλές αλλαγές που είχε στη σύνθεσή του, έβγαλε θετικά στοιχεία, με αρκετούς διακριθέντες, σε μία νίκη με 1-0, με το γκολ του Τικίνιο, που θα μπορούσε να είχε και μεγαλύτερο σκορ. Όμως αυτό δεν έχει καμία σημασία. Το σημαντικό είναι ότι τα παιδιά που κλήθηκαν από τον Πέδρο Μαρτίνς για να αντικαταστήσουν τους βασικούς, πρόσφεραν στην ομάδα φρεσκάδα, αγωνιστική όρεξη και τσαγανό.

Όταν η 11άδα ξεκινάει με τερματοφύλακα τον 19χρονο Κωνσταντίνο Τζολάκη, τον οποίο έχουμε δει από πέρυσι τι μπορεί να προσφέρει, τον 19χρονο Φώτη Κίτσο, ο οποίος το 2022 έπεσε στα βαθιά, όταν κλήθηκε να αντικαταστήσει τον Ρέαμπτσιουκ, αλλά και τον 21χρονο Πέτρο Μπαγκαλιάνη, ο οποίος βρέθηκε δίδυμο με τον Αβραάμ Παπαδόπουλο, αυτό το λέει όλα για το αύριο της ομάδας και την δουλειά που γίνεται πίσω από την “βιτρίνα”.

Όμως εγώ θέλω να σταθώ στον Μπαγκαλιάνη, ένα παιδί που προερχόταν από τον Άρη και έκανε την πρώτη του συμμετοχή με τον Ολυμπιακό στην Superleague κόντρα στην παλιά του ομάδα. Ήταν σαν να έπαιζε χρόνια δίπλα στον Αβραάμ. Αυτή η αλληλοκάλυψη, η ταχύτητα και η αποτελεσματικότητα στις παρεμβάσεις του, η μαχητικότητα που επέδειξε, ήταν το κάτι άλλο. Το παιδί έχει ξαναπαίξει στην Superleague με την φανέλα του Άρη και σίγουρα είχε από πριν τα προσόντα, όμως όταν δουλεύεις δίπλα στους καλύτερους, όπως είναι ο Μανωλάς, ο Παπασταθόπουλος και ο Αβραάμ, μόνο να βελτιωθείς μπορείς.

Ένα παιδί που φέτος έπαιξε 25 παιχνίδια με τον Ολυμπιακό Β’ στην Superleague2, ήρθε η ώρα για να πάρει την ευκαιρία του από τον Πέδρο Μαρτίνς και όπως φάνηκε, την άρπαξε από τα μαλλιά, ελπίζοντας όλοι σε μία ανάλογη και καλύτερη συνέχεια, σε βάθος χρόνου.

Το ίδιο ισχύει και για τον Τζολάκη, με τον οποίο έχει γίνει φοβερή δουλειά τα τελευταία δύο χρόνια, αλλά και με τον “νέο” της παρέας, τον Κίτσο, που χρειάζεται ακόμα δουλειά, όμως κρατάει χαμηλά το κεφάλι του και έχει εμπιστοσύνη στον εαυτό του.