Ο Ολυμπιακός κατέβηκε στο Μόναχο για να μην χάσει με μεγάλη διαφορά στα γκολ, για να φύγει με μία αξιοπρεπή ήττα και αυτό κατάφερε. Η λογική της ομάδας είχε στηθεί σε παθητικό ρόλο και θύμιζε κατά πολύ το στήσιμο της Ξάνθης, στο μέτρο του δυνατού.
Με συμπαγές κέντρο και με υψηλόσωμους αμυντικούς, καλούς στο παιχνίδι στον αέρα, ο Ολυμπιακός επιχείρησε να σβήσει τα επιθετικά όπλα της Μπάγερν και βασικά να μην δεχθεί νωρίς γκολ και το κατάφερε. Χρειάστηκε πάνω από ώρα για να παραβιαστεί η εστία του Σα, ο οποίος σε 2-3 περιπτώσεις έδειξε την κλάση του και σε άλλες δύο χρειάστηκε την βοήθεια του δοκαριού.
Το ελάχιστο κακό ήθελε να πετύχει ο Μαρτίνς και το κατάφερε. Αλλωστε εκ των προτέρων τα δύο ματς με την Μπάγερν ήταν ξεγραμμένα.
Ομως το κακό είναι ότι η ομάδα δείχνει κουρασμένη και χρειάζεται φρεσκάρισμα. Πλησιάζει η διακοπή του πρωταθλήματος η οποία θα είναι οφέλιμη. Βασικά στελέχη της ομάδας, όπως ο Τσιμίκας, ο Σεμέδο, ο Γκιγιέρμε, ο Ομάρ και ο Μπουχαλάκης, οι οποίοι έχουν βγάζει συνεχόμενα παιχνίδια σε υψηλό τέμπο, θα πρέπει να πάρουν ανάσες. Ο Ολυμπιακός έχει βάθος στον πάγκο και είναι κρίμα να μην το επωφελείται, ειδικά σε ματς που γνωρίζει πως να τα διαχειριστεί.
Πάντως εάν θα περάσει στο Europa League θα κριθεί από το παιχνίδι με τον Ερυθρό Αστέρα στο Καραϊσκάκη. Εάν το πάρει κανείς με βάση την ανάγκη του Ολυμπιακού να ρίξει βάρος στο πρωτάθλημα και να το κατακτήσει, η συνέχεια στο Europa League δεν θα τον οφελήσει, αντίθετα θα τον αποπροσανατολίσει. Οικονομικά βέβαια θα είναι άλλη μία ανάσα, αλλά και από πλευράς πρεστίζ θα βγει οφελιμένος.
Σαφώς δεν υπάρχει ζήτημα επιλογής, όμως νομίζω ότι ένας αποκλεισμός από τα Ευρωπαϊκά κύπελλα, φέτος, δεν θα είναι και καταστροφή, ειδικά μετά από την υπέρβαση που έγινε με την συμμετοχή στους ομίλους του Champions League.
