Με αφορμή την συμμετοχή στο Final Four του Άμπου Ντάμπι, του 14ου στην ιστορία της ομάδας, η επίσημη σελίδα του Ολυμπιακού μίλησε με τους πρωταγωνιστές των 13 προηγούμενων συμμετοχών, με την σκυτάλη να περνάει στον Ντούσαν Βούκσεβιτς, που μιλά για το Final Four του Μονάχου το 1999.
Αναλυτικά όσα αναφέρει το Olympiacosbc.gr:
Μπορεί να έχουν περάσει 26 χρόνια από το Final 4 του Μονάχου, αλλά ο Ντούσαν Βούκσεβιτς θυμάται -μιλώντας στο Olympiacosbc.gr – τον Ημιτελικό με την Ζαλγκίρις και πώς οι Λιθουανοί παρότι δεν είχαν τον τίτλο του φαβορί κατάφεραν να πάρουν την πρόκριση στον τελικό, αφού – όπως λέει- σε αυτό το στάδιο της διοργάνωσης δεν έχει σημασία ποιος είναι ο «δυνατός». Ο παλαίμαχος διεθνής τόνισε πως είναι μεγάλη τιμή για έναν αθλητή να φορά την ερυθρόλευκη και εξέφρασε τη σιγουριά του ότι «κάθε παίκτης στην Ευρώπη θα ήθελα να φορά αυτή τη φανέλα».
-Τι σας έρχεται στο μυαλό όταν ακούτε τη φράση «Euroleague Final 4»;
«Είναι οι ημιτελικοί και οι τελικοί της καλύτερης διοργάνωσης στην Ευρώπη και μάλλον δεύτερης καλύτερης του κόσμου. Μου έρχεται στο μυαλό ότι θα είναι παρόντες οι καλύτεροι παίκτες, οι καλύτερες σκόρερ, στις καλύτερες ομάδες. Είναι μία γιορτή, η καλύτερη γιορτή, που την περιμένουμε όλοι, όλη τη χρονιά είτε να τη δούμε από κοντά, είτε από τις τηλεοράσεις. Εννοείται ότι άμα πας στο Final Four σαν παίκτης, σαν ομάδα, είναι κάτι ξεχωριστό. Όλοι οι παίκτες στις καριέρας τους θέλουν αγωνιστούν σε ένα Final 4».
– Πόσο δύσκολο είναι μια ομάδα να φτάσει σε ένα Final 4;
«Είναι σίγουρα πολύ δύσκολο, γιατί είναι τόσες ομάδες που διεκδικούν την παρουσία τους στο τελικό στάδιο της διοργάνωσης. Έχει αλλάξει η διαδικασία από τότε που αγωνιζόμασταν εμείς… οι παλαίμαχοι. Τότε είχαμε ομίλους και παίζαμε μετά τα play off. Τώρα νομίζω είναι πιο πολλά παιχνίδια, αλλά θα έλεγα ότι είναι πιο εύκολο. Το έχουν οργανώσει πάρα πολύ, πιο καλά από προηγούμενα χρόνια, από τότε που ξεκίνησε η Ευρωλίγκα».
– Τι θυμάστε πιο έντονα από το Final Four του 1999;
«Πω, πω έχουν περάσει πολλά χρόνια! Το να φτάσεις σε ένα Final 4 ήταν κάτι πολύ δύσκολο. Το ’99 είχαμε την καλύτερη ομάδα, ήμασταν φαβορί, αλλά στο τέλος το πήρε η Ζαλγκίρις η οποία μπορεί να μην είχε τον τίτλο της καλύτερης ομάδας, όμως αποδείχθηκε πιο έτοιμη. Έπαιξαν σαν να το θέλανε πιο πολύ από όλους και το πήρανε. Θυμάμαι και τον Αμερικανό που είχε τότε η Ζαλγκίρις, που δεν τον γνώριζε κανείς και σχεδόν μόνος του μάς νίκησε. Πολλές φορές έχει συμβεί στο Final Four να είσαι το outsider και να πάρεις το τρόπαιο, όπως ας πούμε και ο Ολυμπιακός το 2012. Όλα μπορούν να συμβούν σε αυτό το στάδιο της διοργάνωσης».
– Ποια ήταν η αίσθηση να εκπροσωπείτε τον Ολυμπιακό σε τόσο υψηλό επίπεδο;
«Είναι μεγάλη τιμή. Ο Ολυμπιακός είναι ιστορική ομάδα και για να είσαι στον Ολυμπιακό πάει να πει ότι καλείσαι να προσφέρεις σε ένα τεράστιο σύλλογο και έχεις μεγάλες ευθύνες. Πρέπει να αποδώσεις όσο καλύτερα μπορείς. Είμαι σίγουρος ότι κάθε μα κάθε παίκτης στην Ευρώπη θα ήθελε να είναι παίκτης στον Ολυμπιακό με την ιστορία που κουβαλάει αυτή η ομάδα. Και με όσα έχει καταφέρει, είναι σίγουρα στις πρώτες ομάδες στην Ευρώπη στην ιστορία του μπάσκετ. Εννοείται ότι παρακολουθώ συνέχεια κάθε παιχνίδι, κάθε χρόνο. Ακολουθώ και θαυμάζω τον τρόπο που παίζει και πώς όλα αυτά τα χρόνια πρωταγωνιστεί».
